Lubin – Zamek

Stan obecny  – Po zamku lubińskim pozostała jedynie kaplica zamkowa.

Historia
Zamek lubiński był ulubioną rezydencją Ludwika I brzeskiego- księcia śląskiego. Doczekał się również sporej ilości literatury. Warownia posadowiona była na wschód od miasta, leżała na nizinnym, bagiennym terenie a jej system obronny wyposażony był w rozbudowany system fos, fortyfikacje nie były jednak sprzężone z systemem obronnym miasta.
Do dziś budowla przetrwała w szczątkowym stanie, była w znacznym stopniu rozebrana. Jej struktura przestrzenna jest jednak dobrze znana dzięki dużej ilości zachowanych źródeł i ikonografii. Z roku 1227 pochodzi dokument wymieniający siedzibę kasztelańską w Lubinie.
Przed 1295 rokiem zostało ulokowane miasto. Zamek został wybudowany najprawdopodobniej na początku XIV wieku staraniem księcia Konrada II Żegańskiego. W roku 1349 zamek został przebudowany dzięki księciu Ludwikowi I, który wcześniej go odzyskał. Na lata 1349-1359 przypada okres kiedy zamek pełnił funkcję głównej książęcej siedziby. Później funkcję tą pełniła warownia w Brzegu. Koniec prosperity zamku przyniosła wojna trzydziestoletnia po zniszczeniach której nie został on nigdy w pełni odbudowany.
W połowie XVIII wieku ze starego założenia zamkowego funkcjonowała jedynie kaplice, reszta części założenia była już rozebrana. Ostateczny kres pozostałościom po warowni przyniósł 1945 rok. Zniszczona wtedy została również kaplica, pozostałości murów obwodowych zamku oraz nowszych budynków skupionych wokół głównego dziedzińca. Dziś odbudowie uległa jedynie kaplica, w której umieszczono salon wystawowy.

Opis

Reklama
W czasach Ludwika I zamek złożony był z ceglanych murów obwodowych posadowionych na planie nieregularnego czworoboku. Dziedziniec wewnętrzny miał objętość około 1500 m. Przy północno zachodnim narożniku zlokalizowana była wolnostojąca, czworoboczna wieża mieszkalna o wymiarach 10,5 m/13 m. W narożniku południowo zachodnim wznosił się dom główny, możliwe, że również wieżowy o wymiarach 12,3 m/14,9 m. W kurtynie zachodniej umieszczono bramę główną założenia, do której od południa po zewnętrznej stronie murów obwodowych dostawiona była kaplica flankowana przez niewielką wieżyczkę.
Brama wjazdowa istniała w tym samym miejscu jeszcze w XIX wieku. Z wieżyczki do dziś zachowała się ściana zachodnia z fragmentem osadzenia sklepień oraz ściana północna długości 12,6 m, z ostrołukowym portalem.
Tympanon pochodzący z 1349 roku dekorowany został przedstawieniami księcia Ludwika ze św. Jadwigą i jego żony Agnieszki ze św. Marią Magdaleną adorującymi Chrystusa. Pozostałe zachowane fragmenty kaplicy w tym rozbudowana część wschodnia pochodzą już z czasów nowożytnych kiedy kaplica pełniła funkcję kościoła katolickiego.
źródło: polskiezabytki.pl
Top