Pierwotnie to kościół ewangelicki wzniesiony zapewne w XVII wieku, restaurowany w 1843, z którego pozostała obecnie jedynie wieża z 1742 roku.

Reklama

Orientowany, jednonawowy, murowany, tynkowany. Nawa prostokątna z oknami na dwu poziomach, dolne małe bliźniacze, górne duże, wszystkie zamknięte półkoliście. Dach dwuspadowy kryty dachówką. Od wschodu dwie narożne kwadratowe wieże z dachami namiotowymi, krytymi blachą, zwieńczone krzyżami. Pomiędzy wieżami prostokątne prezbiterium, nakryte dachem pulpitowym.

Od zachodu wieża kwadratowa z końca XVIII wieku nad kalenicą nawy przechodząca w ośmioboczną zwieńczoną hełmem z glorierttą o gładkich kolumnach z doryckimi głowicami, podtrzymujących kopułę zwieńczoną krzyżem na kuli. W narożach części kwadratowej ustawione żeliwne wazony, poniżej z trzech stron medaliony z płaskorzeźbami symbolizującymi wiarę, nadzieję i miłość, w części ośmiobocznej od północy tarcza nieczynnego zegara. Wieża dzielona gzymsami.

Wejście w wieży zamknięte półkoliście między pilastrami. Nad wejściem duża płycina z napisem: „Anno Domini 1663-1958″, wyżej trójkątny naczółek. Przy wieży niskie przybudówki. Z dwóch stron nawy kruchty Z dachami dwuspadowymi Wnętrze nakryte płaskim stropem, dwa piętra empor. Wyposażenie neogotyckie z XIX wieku, w ołtarzu głównym obraz Matki Bożej Szkaplerznej przywieziony w 1945 r, ze Sniatynia w dawnym województwie stanisławowskim, przez księdza proboszcza Jana Puka i parafian. Ze starszego wyposażenia zachowała się tylko piaskowcowa, klasycystyczna chrzcielnica z końca XVIII wieku.

rys. Kościół parafialny pod wezwaniem Matki Bożej Szkaplerznej.

https://sites.google.com