Wieś położona ok. 11 km na południowy wschód od Rudnej. Najstarsze ślady pobytu pierwszych ludzi w tych okolicach związane są z luźnymi znaleziskami pojedynczych przedmiotów pochodzących z młodszego okresu epoki kamiennej – neolitu.

Reklama

W sąsiedztwie wsi odkryto także relikty ciałopalnych grobów ludności kultury łużyckiej datowanych na końcowy okres epoki brązu oraz wczesnośredniowiecznego cmentarzyska. Po raz pierwszy osada wymieniana jest w dokumencie z 1245 roku, wśród innych miejscowości wchodzących w skład dóbr biskupów wrocławskich. Od 1453 roku osada znajdowała się w granicach domeny biskupiej w Przychowej k/Ścinawy. Po wielkiej kasacie dóbr kościelnych w latach 1810-1811 dobra te przejął skarb państwa pruskiego. Dawne nazwy miejscowości to m.in.: Olsan – 1305, Olschen – 1411, Alsen – 1453, Alschen – 1472, Oellnschen – 1765, Ölschen od 1867 do 1945r.

ZABYTKI

Z zabytków kultury materialnej do naszych czasów zachował się jedynie kościół pw. św. Michała Archanioła.

Miejscowy kościół wzmiankowany był w latach 1355 i 1376. Obecna świątynia została wzniesiona ok. roku 1500. Przeprowadzona w latach 1860 – 1880 przebudowa kościoła nadała mu neogotycki wygląd. Jest to zorientowana budowla jednonawowa z wyodrębnionym, pięciobocznie zamkniętym prezbiterium, które zwieńczone jest stropem gwiaździstym.

Częściowo obiekt został wzniesiony z surowego granitu, jedynie prezbiterium, szczyty nawy oraz kruchta przy elewacji północnej zostały wykonane z cegły. Z cegły zbudowana na planie kwadratu jest także wysoka wieża dzwonnicy, która zwieńczona jest wysmukłym, ostrosłupowym hełmem.

Cała świątynia wzmocniona jest licznymi przyporami. Otwory okienne i drzwiowe są o wykroju ostrołukowym. W dość skromnie wyposażonym wnętrzu kościoła wyróżniają się klasycystyczne: ołtarz, ambona i prospekt organowy. Teren wokół świątyni stanowi przykościelny cmentarz, którego początki sięgają XIV wieku. Z tego też okresu pochodzi otaczający go zabytkowy, kamienny mur.

Znajdują się tu mogiły dwóch ostatnich właścicieli majątku z pobliskiego Radomiłowa (Thielau), Conrada (1848 – 1925) i Aleksandra (1874 – 1937) von Ballestrem.

Rysunek i tekst Henryk Rusewicz